به گزارش مشرق، زکریا در روزنامه واشنگتن پست نوشت: آمریکا برای مبارزه موفق با داعش راهی جز جلب همکاری ایران ندارد که دارای قدرت و نفوذ فراوان در منطقه است اما ایران و آمریکا موارد اختلاف فراوان دارند مگر آنکه ایران تغییر رفتار دهد(!)
وی تأکید کرد: اگر اوباما حقیقتاً مصمم به تضعیف و نابود کردن داعش است باید به دنبال راهی باشد تا به طریقی با ایران در این مبارزه همکاری کند. ایران قدرت بزرگ خاورمیانه و در عین حال دشمن دیرینه آمریکاست.
وی ادامه می‌دهد: «آمریکا دارای پیشرفته‌ترین هواپیماها، موشکها، هواپیمای بدون سرنشین و یک قدرت فوق‌العاده و توانمند نظامی در سطح جهان است. اما استخدام این قدرت هوایی در مأموریتهای جنگی همواره افتضاح به بار آورده است. مصداق عینی آن، عملیاتها در کشورهای افغانستان، عراق و لیبی بوده است. سربازان پیاده نظام آمریکا در این عملیاتها مجبور بوده‌اند در جنگی نامنظم با مردم بومی و شورشیان مبارزه کنند.»
وی با طرح این سؤال که «آیا در این ستیزه‌ها گروهها، قبایل و فرقه‌های محلی هم دوشادوش آمریکا می‌جنگند یا علیه آن؟ چه نوعی معاملات تقسیم قدرت لازم است تا این گروهها هم در این چالش با آمریکا همراه شوند؟ تأکید کرد: آمریکا در عراق صاحب مختصر نفوذ هست، اما بی‌شک سطح نفوذ ایران بسیار بیشتر است.
تحلیلگر واشنگتن پست می‌نویست: احزاب اسلامگرای شیعه‌مذهب که امروز عملاً اداره امور عراق را در دست دارند؛ در طول چندین دهه همسو با ایران تأسیس شده‌اند. رهبران این احزاب در دوران رژیم صدام یا ساکن تهران بوده‌اند یا دمشق. مصداق سطح نفوذ ایران در عراق موضوع راضی شدن «نوری المالکی» به کناره‌گیری از قدرت بود که تنها با تشویق ایران به این عمل تن به رضایت داد.
زکریا ادامه می‌دهد: در سوریه استراتژی واشنگتن متناقض و نابجاست. آمریکا به دنبال نابودی «داعش» و ضربه زدن به جبهه «النصره» و گروهی موسوم به «خراسان» است، با حفظ این ظرافت در کار که این حملات موجب تقویت پایه‌های حکومت «بشار اسد» نشود. اما این امکان ندارد. اگر این گروههای تروریستی تضعیف شوند ارتش رژیم بشار اسد خواهد بود که قدرت برتر میدانی را بدست می‌گیرد نه «ارتش آزاد سوریه» که بسیار هم ضعیف و دچار آشفتگی و سوء سازماندهی است.
تحلیلگر واشنگتن پست معتقد است: آمریکا برای موفق بودن مبارزه‌اش با «داعش» داخل خاک سوریه چاره‌ای ندارد جز آنکه در این مبارزه دست به یک تقسیم قدرت بزند و عناصری از دولت اسد را نیز در این مبارزه مشارکت دهد نظیر ژنرالهای ارتش و رهبران اطلاعاتی کشور. اما واشنگتن با هیچ یک از مردان رژیم اسد نه تماس دارد نه به آنها اعتماد. تنها دولتی که واشنگتن می‌تواند بر روی هر دو عنصر روی آن حساب باز کند، تهران است. در افغانستان نیز ایران نفوذ مشابهی دارد.
فرید زکریا ادامه می‌دهد: من از روحانی پرسیدم که محدوده‌های همکاری مشترک در این زمینه‌ها به فرض آنکه توافق هسته‌ای حاصل آمده باشد را توضیح دهد، وی در پاسخ به یک ضرب‌المثل ایرانی اشاره کرد با این مضمون «اول از بچه‌ای که داری مراقبت کن و بعداً به فکر بچه‌ای دیگر باش» (همین را که زاییده‌ای فعلاً بزرگ کن تا بعد!) فعلاً همه همکاری‌ها منوط به توافق هسته‌ای است.
منبع:کیهان
وی تأکید کرد: اگر اوباما حقیقتاً مصمم به تضعیف و نابود کردن داعش است باید به دنبال راهی باشد تا به طریقی با ایران در این مبارزه همکاری کند. ایران قدرت بزرگ خاورمیانه و در عین حال دشمن دیرینه آمریکاست.
وی ادامه می‌دهد: «آمریکا دارای پیشرفته‌ترین هواپیماها، موشکها، هواپیمای بدون سرنشین و یک قدرت فوق‌العاده و توانمند نظامی در سطح جهان است. اما استخدام این قدرت هوایی در مأموریتهای جنگی همواره افتضاح به بار آورده است. مصداق عینی آن، عملیاتها در کشورهای افغانستان، عراق و لیبی بوده است. سربازان پیاده نظام آمریکا در این عملیاتها مجبور بوده‌اند در جنگی نامنظم با مردم بومی و شورشیان مبارزه کنند.»
وی با طرح این سؤال که «آیا در این ستیزه‌ها گروهها، قبایل و فرقه‌های محلی هم دوشادوش آمریکا می‌جنگند یا علیه آن؟ چه نوعی معاملات تقسیم قدرت لازم است تا این گروهها هم در این چالش با آمریکا همراه شوند؟ تأکید کرد: آمریکا در عراق صاحب مختصر نفوذ هست، اما بی‌شک سطح نفوذ ایران بسیار بیشتر است.
تحلیلگر واشنگتن پست می‌نویست: احزاب اسلامگرای شیعه‌مذهب که امروز عملاً اداره امور عراق را در دست دارند؛ در طول چندین دهه همسو با ایران تأسیس شده‌اند. رهبران این احزاب در دوران رژیم صدام یا ساکن تهران بوده‌اند یا دمشق. مصداق سطح نفوذ ایران در عراق موضوع راضی شدن «نوری المالکی» به کناره‌گیری از قدرت بود که تنها با تشویق ایران به این عمل تن به رضایت داد.
زکریا ادامه می‌دهد: در سوریه استراتژی واشنگتن متناقض و نابجاست. آمریکا به دنبال نابودی «داعش» و ضربه زدن به جبهه «النصره» و گروهی موسوم به «خراسان» است، با حفظ این ظرافت در کار که این حملات موجب تقویت پایه‌های حکومت «بشار اسد» نشود. اما این امکان ندارد. اگر این گروههای تروریستی تضعیف شوند ارتش رژیم بشار اسد خواهد بود که قدرت برتر میدانی را بدست می‌گیرد نه «ارتش آزاد سوریه» که بسیار هم ضعیف و دچار آشفتگی و سوء سازماندهی است.
تحلیلگر واشنگتن پست معتقد است: آمریکا برای موفق بودن مبارزه‌اش با «داعش» داخل خاک سوریه چاره‌ای ندارد جز آنکه در این مبارزه دست به یک تقسیم قدرت بزند و عناصری از دولت اسد را نیز در این مبارزه مشارکت دهد نظیر ژنرالهای ارتش و رهبران اطلاعاتی کشور. اما واشنگتن با هیچ یک از مردان رژیم اسد نه تماس دارد نه به آنها اعتماد. تنها دولتی که واشنگتن می‌تواند بر روی هر دو عنصر روی آن حساب باز کند، تهران است. در افغانستان نیز ایران نفوذ مشابهی دارد.
فرید زکریا ادامه می‌دهد: من از روحانی پرسیدم که محدوده‌های همکاری مشترک در این زمینه‌ها به فرض آنکه توافق هسته‌ای حاصل آمده باشد را توضیح دهد، وی در پاسخ به یک ضرب‌المثل ایرانی اشاره کرد با این مضمون «اول از بچه‌ای که داری مراقبت کن و بعداً به فکر بچه‌ای دیگر باش» (همین را که زاییده‌ای فعلاً بزرگ کن تا بعد!) فعلاً همه همکاری‌ها منوط به توافق هسته‌ای است.
منبع:کیهان
